Sənə nənəm qurban,
Azərbaycanım!
Torbağın ətrini sinəmə çəkdim,
Dodağım gül açdı, ürəyim çiçək.
Xəzər sahilində bir çinar əkdim,
Söyüdlər nazlandı gülümsəyərək.
Dəniz mahnısını oxudu sanki,
Ətəyi ləpəli, qırçınlı Bakı...
Kükrədi ilhamım, qaynadı qanım,
Sənə nənəm qurban, Azərbaycanım!
Ağ bir şərid kimi uzanıb gedir,
Dumanlı, çiskinli, günəşli yollar,
Bəzisi həyatdan usanıb gedir,
Mənimsə yollarda hekayətim var.
El özü qoruyar axarlı şeiri,
Dağlar quzey qarı şərindən saxlar.
Bağrıma basmasam hər qarış yeri,
Torpaq öz sirrini dərində saxlar.
Aç söylə, qoy bir də alışım, yanım,
Sənə nənəm qurban, Azərbaycanım!
Meyvəli bağçalar, bəhərli çöllər,
Ellərə can verib, min şərbət dadır.
Axarlı çaylaqlar, səfalı göllər,
Gümüş şəlalələr bu torpaqdadır.
Hərdən düşüncələr sarır insanı,
Çayüstü körpülər asma yolumdur.
Bağrıma basmışam Azərbaycanı
Araz bir qolumdur! Kür bir qolum!
Əlvan nağışlısan, doğma məkanım,
Sənə nənəm qurban, Azərbaycanım!
Bu necə manadır, bu necə hikmət,
Deyirlər ağlayır bulağın gözü.
Danışır təbiət - şair təbiət,
Qovağın dili var, çinarın sözü.
Mənim də boş yerə sözüm olmayıb,
Qəlbinə dəymədim əsla bir kəsin.
Özgə torpağında gözüm olmayıb,
Ana torpağıma göz dikilməsin!
Əmr et! Keşiyində mətin dayanım,
Sənə nənəm qurban, Azərbaycanım!
Azərbaycanım
Əziz vətənim, sevdalı diyar,
Ana qoynunda oldum bəxtiyar.
Mingəçevirim nurlu çələngdir.
Doğma Bakımız şərqdə nəhəngdir
Kürüm-Arazım qoşa çayımdır,
Azərbaycanım günüm - ayımdır.
Muğandan keçib, Mili dolaşdım,
Şirvan boyunca eli dolaşdım.
Mənə Naxçıvan – buyur dedi,
Gözəl Qarabağ şərqilər dedi.
Kürüm-Arazım qoşa çayımdır,
Azərbaycanım günüm - ayımdır.
Şəki yolları dolaybadolay,
Quba bağları yurdumuza pay.
Gəl, yaylaq gözəl, gəl, Aran gözəl,
Astara qəşəng, Lənkaran gözəl.
Kürüm-Arazım qoşa çayımdır,
Azərbaycanım günüm - ayımdır.
Xəzərə bax bir gümüş aynadır,
Sumqayıt yenə polad qaynadır.
Paytaxtım mənim, ay baxtım mənim,
Sən nə gözəlsən doğma vətənim.
Kürüm-Arazım qoşa çayımdır,
Azərbaycanım günüm - ayımdır.
Əbədi Beşik
Babamızın
kölgəli
çətiri bu torpaqdadır,
Qəbiri bu torpaqdadır.
Nənəmizin
gül kimi
ətri bu torpaqdadır
Qəbiri bu torpaqdadır.
El qədirini bilənin ,
Qədiri bu torpaqdadır,
Qəbiri bu torpaqdadır.
Mən də qızıl şahinəm,
Aranlıyam, dağlıyam!
Ulu əcdadım kimi
Torpağıma bağlıyam.
O olum beşiyimdir,
O ölüm beşiyimdir!...
Döyüşçünün xəyalı
Mən indi uzaqda... Cəbhələrdəyəm,
Qarşımda boz otlar, gen səhralar var...
Məni qərq edəndə uçqun xəyallar
Elə zənn edirəm sanki evdəyəm.
Anam xalı salmış, sən çay qoyursan
Çiçəkli eyvana baxır... Baxıram...
Çaydan dəmləyirsən, limon kəsirsən,
Mən isə köksünə bir gül taxıram.
Odlu baxışların çevrilir bəri.
O bir cüt ilahi, mavi gözləri –
Süzürəm... Od tutub alışır könül
Yasəmən kolunda bir sona bülbül –
Oxuyur... Mən isə siyah zülfünü
Sevib oxşayıram sakitanə, lal
Bu zaman bir mərmi düşür yaxına
Məni gül eyvandan ayırır xəyal...
Yenə cəbhə boyu əsir küləklər,
Görürəm kimsəsiz bir səngərdəyəm
Fikrimi çuğlamış təmiz diləklər
Mənsə uzaqlarda.... Cəbhələrdəyəm.
X A T İ R Ə
Döyüş günləriydi... Axşam qabağı
Qəflətən döşümdən aldım bir yara
Yıxıldım, boyadı qanım torpağı,
Yerlər duman idi, üfüqlər qara.
Ayıldım bir zaman... “Axı hardayam?”
Gördüm ki, örtülü bir çadırdayam.
Çarpayı önündə durmuş bir pəri,
Dikilmiş üzümə maral gözləri.
Xoş bir təbəssümlə bu vaxt astadan:
- Yaran incidirmi, - dedi, - ay oğlan?
Gücümü azacıq toplayaraq mən
Dedim: - Kim çıxarmış məni döyüşdən?
O şəfqət bacısı, o maral gözlü,
O xoş təbiətli, o gülər üzlü
Dedi ki, mən səni çıxartdım oğlan,
Tam başqa idi halın o zaman.
Ona ehtiramla dedim: - Ey gözəl,
Mənim xilaskarım sən imişsən, gəl,
Tutum əllərindən!
Gülümsəyərək
Görüşdü mənimlə o nazlı mələk.
Gecə qoca təbib döşümü yardı,
Mina qəlpəsini çəkib çıxartdı.
Sonra məlhəm qoydu, kəsildi qanım.
Azacıq dincəldi taqətsiz canım.
Günəş zər taxtına çıxdığı zaman
Yenə xilaskar qız girdi qapıdan.
Elə bil bir şəfa gəldi canıma.
O maral baxışlı gəlib yanıma
Dedi: - Günün aydın, necəsən, qardaş?
Bu gün gedəcəksən arxaya birbaş.
Orda sağalarsan, indi bahardır,
Qafqaz, doğrudan da, bir laləzardır....
Yenə ətir saçır güllər, lalələr,
Axır qayalardan gur şəlalələr.
Dedim: - Ay qız, yenə görüşərik biz;
Çünki, bir məqsədlə vurur qəlbimiz...
Ötdü günlər, aylar... Sağalaraq mən
Döyüş cəbhəsinə getdim yenidən.
Sarıldım namusla, dostum silaha,
Lakin o gözləri görmədim daha...
Qanlı hərb qurtardı, qazandıq zəfər,
Güldü üzümüzə buludsuz səhər.
Keçdi aylar, illər..
Bir gün nagahdan
Xəzər sahilində seyr edən zaman
Mənə həyat verən o qızı gördüm,
Döyüşdə parlayan ulduzu gördüm.
O məni tanıdı “Yaralım” – deyə,
Görüş həyacanlı...
Bu təntənəyə
Yanan qəndillərdən nur səpən Bakı,
Duydu ki, mehriban qucağındakı
Bir cüt zəfər adlı dan ulduzudur,
Öz qalib oğludur, qalıb qazıdır!..
